ШУКУҲУ САРАФРОЗИИ ПАРЧАМИ ДАВЛАТӢ

Ҳанӯз даҳ сол қабл ба тақвими сиёсии давлати соҳибистиқлоламон боз як санаи дигари барои ҳамаи тоҷикистониён муққадас илова гардида буд ва имрӯз соли даҳум аст, ки дар раванди дигаркуниҳои куллӣ дар ҳаёти сиёсии мамлакат ва дар партави сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон сокинони кишвар Рӯзи Парчами давлатиро таҷлил менамоянд.

Чӣ хеле ки мардуми шарифи ҷумҳурӣ огаҳӣ доранд, Сарвари давлат санаи 3 ноябри соли 2009 ба Маҷлиси намояндагони Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон лоиҳаи Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистонро «Дар бораи ворид намудани илова ба Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон Дар бораи рӯзҳои ид» пешниҳод намуданд. Мувофиқи лоиҳа Рӯзи Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон эълон гардидани рӯзи 24 ноябр ва ҳамчун рӯзи ид ҷашн гирифтани он дар назар дошта шуда буд.

Маҷлиси намояндагони Маҷлиси Олӣ қонуни мазкурро қабул намуд ва рӯзи 19 ноябри ҳамон сол он дар Маҷлиси миллии Маҷлиси Олии кишвар баррасӣ ва тасдиқ гардид.

Мутобиқи Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон Парчам, Нишон ва Суруди миллӣ рамзҳои асосии давлат мебошад. Дар таърихи нави инсоният ин се падидаи ҷамъияти инсонӣ нишонаи соҳибихтиёрӣ ва соҳибистиқлолии ҳар як давлату миллат ба ҳисоб меравад.

Эълон шудани Рӯзи Парчами Тоҷикистон воқеаест фараҳбахш ва баргузории он дар замири ҳар фарди ватандӯст ва сокини Тоҷикистони азиз эҳсоси дӯст доштан ва парастиш кардани ин марзу бумро дучанд менамояд.

Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон қайд намуда буданд, ки «Парчами имрӯзаи давлатӣ яке аз рамзҳои муҳими истиқлолияти миллӣ ва давлатдории муосири мо, таҷассумгари асосҳои таърихӣ ва рамзҳои давлатдории тоҷикон, инчунин ифодакунандаи мақсаду маром ва орзуву ормонҳои тамоми мардуми Тоҷикистон мебошад».

Дар ҳар давлати озоду соҳибихтиёр парчам чун муқаддасоти миллӣ рамзи соҳибистиқлолӣ, шукӯҳу шаҳомати давлатдорӣ азизу мӯътабар ҳисоб ёфта, қиммату арзиши бебаҳоеро соҳиб аст.

Аслан гирем, парчам ҳамчун рамзи мубориза барои озодию ҳақиқат ва соҳибихтиёрию адолат ҳануз аз давраҳои пеш дар ҳаёти сиёсии тоҷикон нақши босазои хешро доштааст. Таърих гувоҳ аст, ки қувваи некӣ – Ҳурмуз ҳамеша баҳри пойдории адолат ба қувваи бадӣ Аҳриман дар набард буд. Ҳамчунин таърихи мубориза ва ғалабаи Коваи Оҳангар ба муқобили шоҳи золим – Заҳҳок, ба ҳар як тоҷики ҳушманд маълум аст. Ӯ, ки аз ҷаври Заҳҳок фиғонаш ба осмон бархоста буд, пешдомани чармини худро парчам сохта, бар зидди шоҳи золим ба мубориза бархост ва ӯро шикаст дода, Фаридун шоҳи одилро аз нав ба тахту тоҷ расонид. Дар ин ривояти таърихӣ парчам чун рамзи шуҷоат ва тантанаи ҳақиқату адолат аз худогоҳии баланди сиёсии аҷдодони мо – тоҷикон дар гузаштаи дур шаҳодат медиҳем.

Инак, ин парчами давлатӣ дар фазои Тоҷикистон партавафшонӣ намуда, аз истиқлолияти комили давлатдории тоҷикон, нуфузи баланди хориҷии он, музаффарияту пешрафти халқи он дар соҳаҳои гуногуни хоҷагии халқ башорат медиҳад.

Халқи тоҷик зери роҳбарии Сарвари оқилу хирадманди хеш, Президенти мамлакат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зери ин парчам дар як муддати кӯтоҳ тавонист, ки на танҳо иқтисодиёти вайрону валангори худро аз нав сохта, ба зиндагии худ маънии тоза диҳад, балки Тоҷикистон таҳти ин парчам аз минбарҳои олӣ садои хешро баланд карда, дар ҳалли бисёр масъалаҳои ҳалталаби сиёсии ҷаҳонӣ ташаббускорӣ зоҳир менамояд.

Имрӯз Парчами давлатии Тоҷикистон дар гӯшаҳои гуногуни сайёра: чи дар чорабиниҳои сиёсӣ, чи дар анҷуманҳои фарҳангӣ ва чи дар мусобиқаҳои бонуфузи варзишӣ баланд гашта, аз гул – гулшукуфӣ ва пешрафти давлати тоҷикон ва баланд гаштани мақому манзалати он дар арсаи байналхалқӣ башорат медиҳад.

Эълон шудани Рӯзи Парчами Тоҷикистон воқеаест фараҳбахш ва баргузории он дар замири қалби ҳар фарди ватандуст ва сокини Тоҷикистони азиз эҳсоси дуст доштан ва парастиш кардани ин марзу бумро садчанд зиёд менамояд. Ба қавле агар суруди миллӣ қалби миллатро ифода кунад, Парчамро метавон сари баланди халқ номид. Зеро ҳар ҷо парчам барафрохта шавад, мардуми кишвар бо сари баланд ба сӯи он менигаранд ва дар вуҷудашон эҳсоси ватандорӣ дучанд эҳсос мешавад. Қадршиносӣ аз Парчами давлатӣ арҷгузориву ифтихор аз давлат, аз гузаштаи дур ва имрӯзи фирӯзу фардои дурахшони халқ аст.

Дар замони истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон Парчами давлатӣ чун рамзи давлатдории навини тоҷикон назди биноҳои намояндагии Ҷумҳурии Тоҷикистон қарор гирифта, назди ташкилотҳои байналхалқии кишвари мо аъзои он буда барафрохта мешавад, ҳангоми ғолибияти варзишгаронамон дар мусобиқаҳои варзишӣ баланд парафшонӣ мекунад. Ин ифтихорест, ки бо шарофати Истиқлолият ба мо насиб гаштааст.

РАИСИ СУДИ НОҲИЯИ СИНОИ

ШАҲРИ ДУШАНБЕ РУШАНЗОДА С.Р.