ШАХСИЯТ

Саҳмгузориҳои намоёни таърихӣ, заҳматҳои шоёну фидокорона ва  бузурги Пешвои муаззами миллатамон  муҳтарам  Эмомалӣ  Раҳмон  дар ҳама арсаҳои ҳаёти ҷомеа намоён ва назаррас буда, далели ин гуфтаҳо моддаи якуми Қонуни конститутсионии Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат» мебошад, ки дар он чунин зикр шудааст: «Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат шахсияти барҷастаи таърихии миллат мебошад, ки дар Иҷлосияи шонздаҳуми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Сарвари давлат интихоб гардида, дар бунёди низоми давлатдории Тоҷикистони соҳибистиқлол, барқарорсозии сохти конститутсионӣ, ба даст овардани сулҳу ваҳдати миллӣ саҳми беназир гузошта, тибқи Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон соли 1994 дар асоси овоздиҳии умумихалқӣ аввалин Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон интихоб шуда, дар эъмори давлати соҳибихтиёр, демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва иҷтимоӣ нақши арзанда гузошта, миллатро аз парокандагӣ, давлатро аз нестшавӣ ва халқро аз ҷанги шаҳрвандӣ раҳо намуда,  дар рушди сиёсӣ, иқтисодиву иҷтимоӣ ва таърихиву фарҳангии давлати мустақили Тоҷикистон хизматҳои бузурги тақдирсоз намудааст.»

Ба касе пӯшида нест, ки эълони истиқлолият барои миллати тоҷик ба осонӣ муяссар гардид, лек ҳифзи он аз тамоюлҳои пурхатар самараи сарварии иродатмандона ва ғайрату шуҷоати Пешвои миллат аст. Аз ин рӯ, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон  на танҳо Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, балки поягузори Истиқлолияти давлатӣ низ ба шумор мераванд. Бақои миллат, пойдории Истиқлолияти давлатӣ, инчунин,  ноил гардидан ба муҳимтарин дастоварди он – сулҳу субот ва ваҳдати миллӣ маҳсули  хиради бузург, талоши ватандӯстона, ташаббуси ҷасоратмандона ва иқдомоти таърихсозонаи Қаҳрамони  Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон   мебошад.

Таҷлили  Рӯзи Президент ин ҷашни қадршиносӣ ва арҷгузорӣ ба ҳиссагузориҳои арзанда ва хидматҳои шоиставу бузурги Пешвои муаззами миллатамон буда,  қабули Қонуни конститутсионии Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат» зарурати таърихие  буд, ки  амалӣ  гардид, зеро аз нигоҳи  талаби  вақт, тақозои замон ва ҳақиқати ҳаёт  татбиқи он амри зарурӣ ва айни муддао буд. Дар марҳилаи таҳия ва муҳокимаи  лоиҳаи ин санади қонунӣ низ ҳамовозии сартосарии қишрҳои гуногуни аҳли ҷомеа, афкори созандаеро  ташаккул дод, ки баёнгари ҷонибдории густурда аз ин иқдоми мантиқӣ, ҳадафманд ва саривақтӣ ба шумор мерафт.

Дар ҳамин зимн, қобили эътирофи барҳақ аст, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон  муҳтарам Эмомалӣ  Раҳмон иқдомгар ва ташаббускори таҳия, қабул ва мавриди амал қарор гирифтани нахустин Конститутсияи замони соҳибихтиёрии давлат ва озодии миллатамон мебошанд. Чунки Пешвои муаззами миллат огоҳона ва оянданигарона дарк намуда буданд, ки танҳо бо қабули Конститутсия метавон низоми давлатдории миллиро барқарор намуда, фазои мукаммали ҳуқуқиро ташаккул дод, раванди эҷод ва амалишавии муқаррароти қонунгузории миллиро ба маҷро даровард ва, муҳимтар аз ҳама, ба ҷанги шаҳрвандӣ хотима бахшиду тантанаи ваҳдати сартосариро таъмин намуд.

Шинохти тоҷикон ҳамчун миллати ваҳдатпарвар  ва ситоиш аз таҷрибаи сулҳофарии мо аз ҷониби  доираҳои муътамади  байналмилалӣ  маҳсули  хираду  талоши қаҳрамононаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии  Тоҷикистон муҳтарам  Эмомалӣ Раҳмон  ба шумор мераванд.

Ҳар як Паёми Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олии кишвар ҷанбаи амиқу пурвусъати ватанхоҳию ватанпарастӣ дошта, аз таҳлили пурраи раванди рушди миллӣ ва мушаххас намудани самтҳои стратегии дурнамои пешрафту тараққиёти  давлати соҳибихтиёрамон иборат аст.

Дар маҷмӯъ, метавон далелмандона ва асосноку бобунёд хулоса намуд, ки ҳама азму талош ва кӯшишу ҳиссагузории беназири Пешвои миллат дар ҷодаи поягузорӣ ва таҳкимбахшии Истиқлолияти давлатӣ тавассути эҷоди фазои сулҳ, эъмори низоми ҳуқуқӣ ва қонунӣ,  эҳёи иқтисод ва таъмини рушди устувор, беҳбудии сатҳи иҷтимоии шоиста, боло бурдани эътибори байналмилалии Тоҷикистон  ба навъи худ шоҳкории азими  қаҳрамонона  буда, арзиш, мақому моҳияти барҷаста ва абадии таърихӣ дорад.

СУҲРОБ РУШАНЗОДА,

Раиси суди ноҳияи Синои  шаҳри  Душанбе